بازآفرینی آموزش بهعنوان حرفهای مبتنی بر مشارکت
نگاهی به شعار روز جهانی معلم ۲۰۲۵
معلمان نقشی حیاتی در نظامهای آموزشی، هدایت یادگیری، مشارکت و نوآوری در مدارس و جوامع ایفا میکنند. با این حال، بسیاری از آنها در سایه نبود ساختارهای مشارکتی برای حمایت از آموزش، عاملیت، حرفهایگری یا رفاه خود کار میکنند. در بسیاری از نظامهای آموزشی، این حرفه همچنان با انزوا، ساختارهای پراکنده و فرصتهای محدود برای ایجاد شبکه با همکاران، مربیان و مدیران مدارس مواجه است که هم بر کیفیت آموزشی و هم بر جذب و حفظ معلمان تأثیر میگذارد.
امسال، مراسم روز جهانی معلم بر موضوع «بازآفرینی آموزشبهعنوان حرفهای مبتنی بر مشارکت» (Recasting teaching as a collaborative profession) متمرکز خواهد بود و بر پتانسیل تحولآفرین همکاری برای معلمان، مدارس و نظامهای آموزشی تاکید میکند. بازتعریف تدریس به عنوان امری ذاتاً مشارکتی برای تقویت آموزش، یادگیری و تحقق حرفهای معلمان ضروری است. امری که نیاز به پشتیبانی سیاستها، شیوهها و محیطهایی که برای حمایت متقابل، تخصص مشترک و مسئولیت مشترک ارزش قائل هستند، دارد. (برگرفته از وبسایت یونسکو)

پوستر روز جهانی معلم (۲۰۲۵)
پارکر پالمر: معلمی امری مشارکتی است…
پارکر پالمر در فصل ششم کتاب شهامت تدریس از معلمان و استادان میخواهد درهای کلاس درس را باز کنند و حرفه خود را از انزوا خارج سازند. پالمر این تجربه مشترک را بین معلمان به نقد میکشد که چاردیواری کلاس حوزه استحفاظی آنهاست و درِ کلاس همچون پادگانِ خط مرزی، جهان درون و بیرون کلاس را از هم جدا میکند.
معلمها و استادها به شدت در مقابل هر کس که بخواهد وارد حوزه استحفاظی آنها شود مقاومت میکنند. نه بازرس نه همکار نه حتی مهمان. هیچ کس جز شاگردان حق ندارد از این فضا آگاه شود. هر گونه حضور دیگری (همکار)، دخالت یا نظارت یا کنترل تلقی میشود و در مقابلش موضعگیری میشود.
اما پالمر معلمان و استادان را دعوت میکند که به استقبال حضور یکدیگر بروند. تدریس خود را در معرض دیده شدن و شنیده شدن قرار دهند و از بازرسان و ناظران هم میخواهد که به جای قضاوت و ارزیابی، نقش همکار و همراه و حامی را ایفا کنند. معلمان و استادان به این فضای مشارکتی و همیاری و پشتیبانی نیاز دارند تا در آرامش خاطر و گشودگی رشد کنند و از هم بیاموزند و به هم یاد دهند.
تا زمانی که معلمان در انزوایی خودخواسته یا تحمیل شده به سر میبرند و روابط سلسلهمراتبی، نظارتی و کنترلی مابین معلمان و مدیران و نظام آموزشی وجود دارد، معلمان هر روز در مقابل چالشهای جدید تنهاتر و تنهاتر میشوند و بیرمقی و فرسودگی گریبانگیرشان میشود.
